Jeśli chodzi o zmianę zachowań, które mogą powstrzymywać Państwa jako liderów, potrzeba czegoś więcej niż tylko przyswojenia nowych informacji. Amanda Blake, Richard Strozzi-Heckler i Staci K. Haines z Strozzi Institute badają, co nauka odkrywa na temat znaczenia „społecznego, emocjonalnego i biologicznego uczenia się” i oferują praktyczne przykłady „odczuwania, centrowania” i „obecności” w działaniu, aby zilustrować, jak podejście „somatyczne” oparte na biologii może pomóc w tworzeniu lepszych liderów. getAbstract poleca ten raport osobom zainteresowanym technikami rozwoju przywództwa.
Opracowanie zostało przetłumaczone maszynowo (przepraszamy za błędy) jako materiał na nasze szkolenia z przywództwa.
Take-Aways
- Neuronauka ujawnia stopień, w jakim „pamięć ukryta” tworzona przez „biologiczne… reakcje na bodźce zmysłowe, społeczne i emocjonalne” dyktuje zachowania. Dlatego też samo przyswajanie nowych informacji zazwyczaj nie jest w stanie zmienić impulsów danej osoby.
- Neuronauka ujawnia również „inteligencję ciała”: sposób, w jaki części ciała, takie jak serce i jelita, przetwarzają bodźce i informują o decyzjach i działaniach.
- Nauka i praktyka „odczuwania” (nie tylko emocji) pomaga liderom rozwijać umiejętność „reagowania” na trudne okoliczności, a nie „reagowania” na nie.
- Uczenie się i praktykowanie „centrowania” pozwala liderom lepiej zarządzać swoimi nastrojami i zachować dystans pomiędzy działaniami a uczuciami „strachu i stresu”.
- Uczenie się i praktykowanie „obecności” pozwala liderom pozostać zaangażowanym i w danej chwili, a tym samym zdobyć zaufanie i zachęcić innych do działania.
Podsumowanie
Ostatnie badania neurobiologiczne pokazują, że jeśli chodzi o rozwój umiejętności przywódczych, podejście „somatyczne”, oparte na podstawach biologicznych, może przynieść imponujące rezultaty. Podczas gdy typowe podejście do rozwoju przywództwa kładzie nacisk na naukę intelektualną, neuronauka pokazuje, że „pamięć ukryta” tworzona przez „biologiczne… reakcje na bodźce zmysłowe, społeczne i emocjonalne” dyktuje zachowania w takim samym stopniu, jak racjonalne myślenie. Neuronauka ujawnia również „inteligencję ciała”: sposoby, w jakie części ciała, takie jak serce i jelita, przetwarzają bodźce i informują o zachowaniu. W sumie te odkrycia wskazują, że samo przyswajanie nowych informacji nie jest w stanie w większości przypadków zmienić impulsów danej osoby. Zamiast tego należy przeformułować „emocjonalną” i „relatywną” część procesu podejmowania decyzji i działania.
„Intelektualne uczenie się, chociaż jest z pewnością przydatne w zdobywaniu nowych informacji, nie jest wystarczające dla rozwoju transformacyjnego przywództwa”.
Jednym z aspektów „rozwoju wielkich zdolności przywódczych” jest „odczuwanie”. Osoby, które uczą się być bardziej świadome swoich uczuć – nie tylko emocji, ale również „doznań” – działają skuteczniej, ponieważ potrafią „reagować” na trudne okoliczności, a nie tylko na nie „reagować”. Natomiast gdy liderzy „odłączają się” od uczuć, „troska i odpowiedzialność” mogą zostać pominięte.
„Tendencje behawioralne powstają biologicznie poprzez powtarzalność w czasie. Możemy je zmienić tylko w ten sam sposób: poprzez zaangażowanie całego siebie – fizjologicznego, emocjonalnego, społecznego, intelektualnego – w ciągłą, powtarzającą się praktykę.”
Kiedy człowiek znajduje się pod presją, często reaguje na zakorzenione zachowania, nawet jeżeli są one nieodpowiednie w danej sytuacji. Dlatego kolejny aspekt rozwoju przywództwa polega na nauce i praktykowaniu „centrowania”. Centrowanie pozwala liderom lepiej zarządzać swoimi nastrojami i nastrojami innych, dając możliwość zdystansowania się od działań i uczuć „strachu i stresu”. Kiedy więc, na przykład, omawia Pan problem ze swoim zespołem, może Pan uniknąć „gniewu, konfrontacji i rozkazów”, a zamiast tego znaleźć lepsze sposoby komunikacji.
„Neurobiologia zaczyna wskazywać na podejście somatyczne jako kluczowy, nieopcjonalny aspekt rozwoju przywództwa”.
Wskazówki niewerbalne są kluczowym sposobem, w jaki człowiek „odczytuje” sytuacje i ludzi. Dlatego trzecim aspektem rozwoju przywództwa jest uczenie się i praktykowanie „obecności” – czyli pozostawania zaangażowanym i w danej chwili. Przekazując innym, że mają Pana pełną uwagę, z pewnością zdobędzie Pan większe zaufanie i zachęci innych do działania.
O Autorach
Amanda Blake, dr Richard Strozzi-Heckler i Staci K. Haines są członkami Strozzi Institute, który zajmuje się tworzeniem liderów uosabiających mądrość, umiejętne działanie i głębokie współczucie.