Optymalne wyniki na boisku – lub w biurze – wymagają odpowiedniego nastawienia psychicznego. W swojej bogatej karierze konsultanta psychologii sportu, Gary Mack pracował z setkami sportowców zawodowych i amatorów. Wiele lekcji i technik, które zastosował, zachowało się w tym nieprzemijającym klasyku z 2001 roku. Mądre, inspirujące i zabawne studium umysłu sportowca jest nadal aktualne i możliwe do zastosowania. Jego spostrzeżenia i anegdoty na każdej stronie oferują wartość, która pozwoli Państwu podnieść poziom gry, zarówno w sporcie, jak i w życiu.
Streszczenie tłumaczone z angielskiego maszynowo (przepraszamy za niedoskonałości) jako materiał na nasze szkolenia biznesowe.
Wskazówki
- Trenuj swój mózg, aby osiągał pozytywne wyniki.
- Wytrzymałość psychiczna podnosi Państwa grę na wyższy poziom.
- Odpuścić to, czego nie można kontrolować.
- Aby osiągnąć cel, należy wyznaczyć sobie cele.
- Strach przed porażką jest główną przeszkodą w osiągnięciu sukcesu.
- Jeżeli chodzi o nastawienie, wybór należy do Państwa.
- Proszę opanować swój gniew, zanim on opanuje Państwa.
Podsumowanie
Proszę wytrenować swój mózg, aby przynosił pozytywne rezultaty.
Trening umysłu zwiększa wydajność i produktywność. Można stosować określone techniki, aby utrzymać koncentrację, unikać szkodliwych rozproszeń i wytrwać w przeciwnościach. Jednak kondycja umysłu wymaga czasu i poświęcenia, a stopień zaangażowania wpływa na jakość wyników.
Osiągnięcie optymalnego nastawienia umożliwia osiągnięcie wyższego poziomu wyników. Na przykład, jeden z zawodników NFL, strzelający bramki, miał trudności podczas treningu, gdy czuł, że trener go obserwuje. Zamiast skupić się na zadaniu, kopacz stał się nerwowy i niepewny siebie. Pozwolił, aby negatywne myśli wpłynęły na jego wyniki. Kondycjonowanie umysłu oznacza naukę koncentrowania się na pozytywnym wyniku, a nie na ewentualnym złym wyniku. Zastąpienie negatywnych myśli pozytywną mową własną sprzyja osiąganiu lepszych wyników.
„Naucz się używać swojego umysłu, albo umysł użyje Ciebie. Czyny podążają za naszymi myślami i wyobrażeniami.”
Pelé, wielka brazylijska gwiazda piłki nożnej, przed każdym meczem w szatni stosował ten sam schemat. Kładł się z ręcznikiem pod szyją i drugim ręcznikiem owiniętym wokół oczu i przypominał sobie radosne uczucie, gdy jako dziecko bawił się na plaży. Przypomina sobie najważniejsze wydarzenia z Pucharu Świata. Następnie przenosił myśli na nadchodzący mecz i wyobrażał sobie, jak wymyka się przeciwnikom i zdobywa bramki. Kiedy wchodził na boisko, czuł się psychicznie przygotowany.
Wytrzymałość psychiczna podnosi Państwa grę na wyższy poziom.
Mia Hamm uosabiała ducha amerykańskiej drużyny piłkarskiej z 1999 roku, która w dramatycznym stylu pokonała Chiny i zdobyła Puchar Świata. Hamm i inne osoby odporne psychicznie mają podobne cechy. Na przykład, zamiast się wycofywać, podejmują rywalizację.
„Presja ma złą sławę, ale może ona wydobyć z nas to, co najlepsze. W rzeczywistości, jeżeli nie odczuwa się presji, to prawdopodobnie nie da się zrobić wszystkiego, co najlepsze.”
Następujące cechy definiują twardość psychiczną:
Rywalizacja – wyzwanie, jakim jest rywalizacja, skłoniło legendę NBA, Michaela Jordana, do podjęcia próby zostania graczem ligi baseballowej.
Pewność siebie – Elitarni sportowcy wierzą, że mogą osiągnąć wszystko i rzadko poddają się myśleniu o własnej porażce. Wielki golfista Tiger Woods zawsze uważał się za faworyta w każdym turnieju.
Kontrola – Doskonali sportowcy trzymają swoje emocje i zachowanie na wodzy. Zachowują skupienie i opanowanie, nawet w niesprzyjających warunkach.
Zaangażowanie – Wielcy sportowcy wiedzą, czego chcą i jak to osiągnąć. Ich motywacja pochodzi z wewnątrz. Były wielki tenisista John McEnroe twierdzi, że zaangażowanie odróżnia graczy na poziomie Wielkiego Szlema od równie utalentowanych graczy, którym nigdy się to nie udaje.
Spokój – Najlepsi nie dają się sprowokować. To, jak radzą sobie z uczuciami, stanowi różnicę między wygraną a przegraną. Wielcy gracze przyznają się na przykład do tego, że sędziowie popełniają błędy, ale zamiast wytykać palcami i obwiniać, wytrzymują i zwyciężają.
Odwaga – Wybitni sportowcy wykorzystują dynamikę ryzyka i nagrody. Niektórzy alpiniści zdobywają szczyt, a inni zatrzymują się w połowie drogi i rozbijają obóz.
Konsekwencja – Wytrzymałość psychiczna oznacza znalezienie siły, aby grać niezależnie od tego, jak się Państwo czują. Wymówki są nie do przyjęcia.
Proszę odpuścić sobie to, na co nie ma się wpływu.
Zasłużony miotacz Greg Maddux mówi, że najcenniejszą lekcją, jaką otrzymał w baseballu, było to, że nie mógł kontrolować niczego na boisku oprócz swojej gry. Sukces lub porażka w sporcie lub w życiu to Państwa odpowiedzialność. To Państwo wybierają swoją drogę i sposób, w jaki reagują na życiowe wzloty i upadki. Ludzie sukcesu rozumieją, że są odpowiedzialni za swoje reakcje. Obwinianie nie należy do ich słownictwa.
Podczas treningu wiosennego w 1994 roku autor Gary Mack omówił „psychologię odpowiedzialności” z miotaczami z Seattle Mariners. Po prezentacji zadzwonił do niego nowy trener Arizona Cardinals, Buddy Ryan, który poprosił Macka, aby wpadł do jego biura. Mack pracował jako doradca drużyny NFL przez sześć lat i chciał kontynuować pracę pod kierownictwem Ryana. Trener powiedział, że zawodnicy i trenerzy pozytywnie ocenili Macka, ale mimo to postanowił go zwolnić. Mack był oszołomiony i rozczarowany. Poczuł przypływ gniewu i przez chwilę fantazjował o tym, żeby przeskoczyć przez biurko i fizycznie zaatakować Ryana. Ale przypomniał sobie, czego właśnie uczył miotaczy o tym, że nie należy reagować na rzeczy, na które nie ma się wpływu. Mack życzył nowemu trenerowi sukcesów i uścisnął mu dłoń.
„To Pan jest osobą, która popycha siebie do przodu lub powstrzymuje. Tylko od Pana zależy, czy odniesie Pan sukces, czy poniesie porażkę”.
Ludzie są często swoimi największymi wrogami. Niepokój i zwątpienie najbardziej dotykają osoby o niskiej samoocenie. Jeżeli nie wierzy Pan, że może odnieść sukces, to prawdopodobnie nie odniesie go Pan. Każdy z poniższych czynników może stanąć na drodze do osiągnięcia celu, dopóki nie nauczy się Pan ich pokonywać:
Strach – Człowiek reaguje na zagrożenia w sposób „walcz lub uciekaj”. Ale większość zagrożeń nie zagraża Pani fizycznemu samopoczuciu. Zagrażają one psychicznie Państwa poczuciu własnej wartości.
Złość – Jeżeli nie kontroluje się jej, złość może zdominować Państwa emocje. Złość pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy odczuwa Pan frustrację lub myśli, że nie spełnił Pan oczekiwań.
Niepokój – To poczucie nadchodzącej zagłady wykracza poza niepokój, którego każdy czasem doświadcza. Niektórzy miotacze, którzy świetnie prezentują się w rozgrzewce, nie radzą sobie na boisku. Przyczyną jest niepokój.
Świadomość własnej wartości – Niektórzy sportowcy obawiają się, że popełnią błędy lub zawstydzą się. Wizerunek jest dla nich ważniejszy niż wykonywanie pracy.
Perfekcjonizm – Strach przed porażką często napędza dążenie do doskonałości. Samokrytyczni sportowcy nigdy nie czują się usatysfakcjonowani. Krytyczni rodzice i trenerzy mogą wyrządzić młodym ludziom nieodwracalne szkody psychiczne.
Upór – Niechęć do nauki lub zmian uniemożliwia osiągnięcie kolejnego poziomu. Upartym sportowcom bardziej odpowiada status quo.
Brak motywacji – Albo się ją ma, albo nie. Nikt nie może dać Państwu motywacji i nie znajdą jej Państwo w sklepie.
Konkurencyjność – Nieprzyjemne doświadczenia z dzieciństwa związane z uprawianiem sportu mogą osłabić chęć osiągania i odnoszenia sukcesów. Ponadto niektórzy ludzie są niefrasobliwi i niechętni do ciężkiej pracy.
Rozproszenia – Niektórym sportowcom brakuje dyscypliny, aby uniknąć szkodliwych rozproszeń. Na przykład były zawodnik New York Mets, Darryl Strawberry, przez całą swoją karierę nadużywał substancji odurzających. Utytułowani sportowcy nie wierzą, że zasady społeczne ich obowiązują.
Wytrwałość – Sportowcy, tacy jak miotacz Jim Abbott i rozgrywający Kurt Warner, pozostali optymistami i zmotywowanymi pomimo trudnych okoliczności. Abbott, który urodził się bez prawej ręki, miał 10-letnią karierę w głównych ligach i zaliczył no-hitter. Warner przeszedł drogę od wykluczenia z futbolu do prowadzenia St. Louis Rams do mistrzostwa Super Bowl.
Aby osiągnąć swój cel, należy wyznaczyć sobie cele.
Ludzie sukcesu wyznaczają sobie cele, ponieważ to krystalizuje intencje, dostarcza motywacji i zwiększa wydajność. Cele powinny być na tyle wysokie, aby dodawały energii, ale jednocześnie na tyle niskie, aby można je było osiągnąć. Zaangażowanie i gotowość do zrobienia tego, co konieczne, stanowią potężną kombinację.Rozbicie celów długoterminowych na możliwe do zrealizowania etapy buduje pewność siebie i sprawia, że podróż staje się realistyczna.
„Mówi się, że niezwykli ludzie żyją wstecz. Tworzą przyszłość, a potem żyją w niej.”
Szwedzki wielki tenisista Bjorn Borg wspomina wyczerpującą rutynę, którą stosował przez lata swojej młodości, jeżdżąc po szkole pociągiem do Sztokholmu na treningi, wracając późno do domu, odrabiając lekcje i powtarzając ten proces dzień po dniu. Borg powiedział, że nawet jeśli nie uda mu się osiągnąć mistrzostwa, będzie wiedział, że jego wysiłki były szczere. Była gwiazda NBA Kevin Johnson ćwiczył na sali gimnastycznej każdego wieczoru, również w sobotnie wieczory, kiedy inne dzieci spędzały czas na zabawie.
Strach przed porażką jest główną przeszkodą w osiągnięciu sukcesu.
Strach, największy przeciwnik sukcesu, może sparaliżować każdego. Strach przed porażką zwiększa prawdopodobieństwo niepowodzenia. Sprawia, że jest Pan bardziej spięty, skraca oddech i napina mięśnie. Golfiści zazwyczaj bardziej denerwują się krótkim puttem niż niemożliwie długim, ponieważ nie spodziewają się, że uda im się wbić długi putt. Gdy nie ma obaw i jest się zrelaksowanym, ma się większe szanse na sukces.
„Proszę nauczyć się, jak skutecznie ponosić porażki. Nienawidzić porażki, ale nigdy się jej nie bać. Nauczyć się postrzegać porażkę jako informację zwrotną”.
Społeczeństwo wzmacnia strach przed porażką. Hiperkrytyczne i oceniające głosy w Pana głowie zbierają psychiczne i emocjonalne żniwo. Wmawiają Panu, że tylko doskonałość jest do przyjęcia. Na przykład sprawdzony miotacz z mniejszej ligi, który otrzymuje awans do wielkiej ligi, uważa, że musi być doskonały. Dzban stara się być bardziej dokładny i uderzać w narożniki płyty. Nie zdobywa się na tzw. strikes, więc naciska mocniej i spóźnia się w liczeniu. To błędne koło.
Strach jest normalnym elementem wzrostu i rozwoju, ale u osób, które strach przytłacza, perfekcjonizm objawia się jako prokrastynacja. Nie podejmowanie działań gwarantuje, że się nie zawiedzie. Porażka to informacja zwrotna, jak twierdzi była wielka tenisistka Billie Jean King. Greg Maddux uważa, że więcej nauczył się z porażki niż z sukcesu. Zamiast wycofywać się ze strachu, utalentowani sportowcy przyjmują go. Michael Jordan reagował agresywnie, gdy stawał przed wyzwaniami.
Sportowcy, którzy boją się porażki, niechętnie opuszczają swoją strefę komfortu. Nie lubią podejmować ryzyka. Dennis Eckersley przez lata był odnoszącym sukcesy miotaczem startowym. Po przejściu do celi, nie stał się gwiazdą, dopóki nie zmienił swojej samooceny i nie zaakceptował swojej nowej roli.
Jeżeli chodzi o nastawienie, wybór należy do Państwa.
Optymizm pozwala dostrzec potencjał i możliwości. Pesymizm sprawia, że pozostają Państwo bierni i zatrzymani. Optymizm jest zdrowszy. Uniwersytet w Pensylwanii przebadał 120 mężczyzn, którzy przeżyli jeden zawał serca. Po ośmiu latach 80% pesymistów doznało drugiego, śmiertelnego ataku serca, w porównaniu z 33% optymistów. Pozytywne nastawienie nie zapewnia sukcesu, ale negatywizm praktycznie gwarantuje porażkę. Ponieważ wszystko może się zdarzyć, równie dobrze można wybrać optymizm.
„Badania pokazują, że w grupie sportowców o równych umiejętnościach, ci, którzy przechodzą trening mentalny, prawie za każdym razem przewyższają tych, którzy go nie przechodzą.
Ludzie uczą się postaw już w dzieciństwie, ale można je zmienić. Optymiści wierzą, że niepowodzenia są tymczasowe. Oddzielają problemy od siebie – w przeciwieństwie do pesymistów, których problemy rozprzestrzeniają się na wszystkie aspekty życia. Kiedy rozgrywający Chris Chandler został zdegradowany do drugiej linii w Arizona Cardinals, mógł się dąsać i narzekać, zwłaszcza, że uważał, iż zasługuje na to, aby zaczynać. Po otrzymaniu rady od Gary’ego Macka, aby pozostał optymistą, ciężko trenował i był gotowy, Chandler trafił do Atlanty i poprowadził Falcons do Super Bowl.
Wiara w siebie może nie gwarantuje zwycięstwa, ale stawia w korzystnej sytuacji. Sportowcy muszą wybierać pomiędzy dwoma wewnętrznymi głosami: krytyka lub pragmatycznego mentora. Gdy Tiger Woods stanął przed krytycznym puttem na 17. dołku PGA Championship 1999, usłyszał, jak jego ojciec szepcze mu w głowie: „Zaufaj swojemu uderzeniu”. Putt został zaliczony, a Woods wygrał turniej.
Proszę kontrolować swój gniew, zanim on zapanuje nad Panem.
Niektórzy sportowcy, jak na przykład wielki tenisista Jimmy Connors, wykorzystują energię emocjonalną, aby podnieść poziom swojej gry, ale emocje, które przeradzają się w złość, przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego. W młodości przyszłe gwiazdy tenisa Bjorn Borg i Arthur Ashe rzucali rakietami. W przypływie złości zawodnik NBA Latrell Sprewell dusił swojego trenera, bejsbolista Roberto Alomar opluł sędziego, a mistrz wagi ciężkiej Mike Tyson odgryzł ucho swojemu przeciwnikowi.
„Kupujcie rozwiązania, a nie emocje. Gdy pozwolą Państwo, aby gniew był najlepszy, wydobywa z Państwa to, co najgorsze”.
Były trzeciobazowy zawodnik Seattle Mariners i trener uderzeniowy Edgar Martinez ma reputację profesjonalisty. Prezentował spokojną pewność siebie i nigdy nie wydawał się speszony. Powiedział, że ciężko pracował nad regulacją swoich emocji. Utrata kontroli przed kolegami z drużyny, jego zdaniem, niszczy ich zaufanie do Pana. Najbardziej utalentowani sportowcy uczą się panować nad swoimi emocjami.
O Autorach
Gary Mack był czołowym konsultantem w dziedzinie psychologii sportu, który pracował z profesjonalnymi drużynami i sportowcami we wszystkich głównych dyscyplinach. David Casstevens napisał Somebody’s Gotta Be Me, biografię byłej gwiazdy NBA Charlesa Barkleya.