Dziesięć lat temu coachowie byli przede wszystkim konsultantami, którzy zalecali klientom zmagającym się z problemami w miejscu pracy określone zachowania. Obecnie coachowie mają o wiele większe doświadczenie i wiedzę; najlepsi z nich odnoszą się do swoich klientów „koaktywnie”, jako partnerzy, a nie jako autorytety. W rzeczywistości Laura Whitworth, Karen Kimsey-House, Henry Kimsey-House i Phillip Sandahl twierdzą, że taki coaching może ułatwić fundamentalne zmiany w wielu aspektach życia klienta, nie tylko w pracy, i przedstawiają umiejętności, których coachowie potrzebują, aby to osiągnąć. Książka zawiera płytę CD, która wyjaśnia podstawowe zasady ich filozofii, oraz załącznik z formularzami i ćwiczeniami dla coachów i klientów. getAbstract poleca ją menedżerom i specjalistom od zasobów ludzkich, którzy chcą podszkolić swoje umiejętności w zakresie coachingu.

Tłumaczenie maszynowe opracowane na szkolenie z prowadzenia prezentacji, może zawierać nieścisłości i błędy językowe.

Take-Aways

  • Co-active coaching to partnerstwo pomiędzy coachem a klientem.
  • Jeżeli ktoś jest nieszczęśliwy w miejscu pracy, to zazwyczaj ma również inne problemy osobiste.
  • Celem coachingu koaktywnego jest zmiana perspektywy klienta.
  • To klient ustala program zmian – nie coach.
  • Klienci mają odpowiedzi – nawet jeśli nie zdają sobie z tego sprawy.
  • Coach zapewnia klientowi bezwarunkowe wsparcie.
  • Coachowie muszą zawsze wystrzegać się osądzania.
  • Elastyczność jest jednym z najważniejszych atrybutów coacha.
  • Coaching różni się od doradztwa. Konsultant oferuje ekspertyzę w konkretnej dziedzinie, natomiast coach pracuje całościowo.
  • Coachowie pomagają klientom określić ich system wartości.

Podsumowanie

Coaching jako partnerstwo
Dziesięć lat temu coach pracujący z kierownictwem firmy zalecał rozwiązania konkretnych problemów. Jednak w miarę jak coaching stawał się coraz bardziej popularny, techniki ewoluowały, a dziedzina zmieniła swój punkt ciężkości. Rozwiązywanie problemów jest obecnie produktem ubocznym procesu, który koncentruje się bardziej ogólnie na ogólnym rozwoju klienta. W coachingu koaktywnym coachowie pomagają klientom zrealizować ich potencjał poprzez zwiększenie ich samoświadomości, percepcji i zrozumienia. Klienci uczą się szukać odpowiedzi i dokonywać dobrych wyborów.

„Podstawowym elementem składowym każdego coachingu koaktywnego jest to: Klienci mają odpowiedzi lub mogą je znaleźć”.
Co-aktywni coachowie nie uważają swoich klientów za niezmotywowanych, niekompetentnych, nieutalentowanych lub pozbawionych entuzjazmu. Raczej uznają mocne strony i możliwości klienta. Budują współpracę opartą na wzajemnym szacunku, uczciwości, życzliwości i trosce. Poprawa wyników pracy to tylko jeden z aspektów tego procesu. Celem coachingu koaktywnego jest pomoc klientom w stawaniu się lepszymi, szczęśliwszymi istotami ludzkimi.

„Stała relacja między coachem a klientem istnieje tylko po to, by realizować program klienta”.
Te cztery podstawowe pojęcia są podstawą modelu coachingu koaktywnego:

„Wielu klientów oczekuje, że coach wykona ciężką pracę i rozwiąże wszystkie problemy. Negatywne głosy w głowach klientów mówią im, że nie są zdolni do wglądu i rozwiązań. Czują się niepewnie i niegodni. Ale wszyscy klienci mają potencjał, aby zajrzeć w głąb siebie i poznać swoje mocne i słabe strony. Mogą stawić czoła i pokonać lęki i zahamowania, które utrudniają im rozwój zawodowy i osobisty.
„Program pochodzi od klienta” – To klienci, a nie coachowie, decydują o swoich celach w relacji, a głównym zadaniem coacha jest pomoc klientom w osiągnięciu ich celów. Coachowie są bardziej przewodnikami niż konsultantami, którzy oferują wiedzę i odpowiedzi. Utrzymują swoich klientów na właściwym torze i idą do przodu.
„Coach tańczy w chwili obecnej” – Coach musi być całkowicie elastyczny i gotowy do podążania za klientem. To, co jest ważne dla klienta jednego dnia, może być nieważne następnego. Coach słucha uważnie i odpowiada odpowiednimi komentarzami i pytaniami.
„Co-active coaching dotyczy całego życia klienta” – Decyzje podejmowane przez klientów w pracy mają wpływ na inne dziedziny ich życia. Na przykład przeniesienie do innego działu może oznaczać konieczność przestrzegania innego harmonogramu, co z kolei zmienia dynamikę w domu. Podwyżka wynagrodzenia daje klientom więcej dochodu do dyspozycji i zmienia ich sposób wydawania pieniędzy. Wszystko w życiu jest ze sobą powiązane.
Agenda „Duże A” i „Małe A”
Celem coachingu jest zaspokojenie potrzeb i pragnień klientów – pomoc w znalezieniu „spełnienia”, „równowagi” i satysfakcjonującego „procesu życiowego”. To jest ich „wielkie A”. Ale klienci każdego dnia borykają się również z wieloma sprawami i problemami; ich rozwiązywanie to program „małego A”.

„Klienci muszą być gotowi wyjść poza swoje strefy komfortu i wkroczyć w nieznane, aby dokonać zmiany”.
Aby sprostać agendom klientów na obu poziomach, coachowie tworzą środowisko, w którym podkreślają te cechy:

„Słuchanie” – Trenerzy muszą słuchać nie tylko słów swoich klientów, ale również emocji i podtekstów, które kryją się za tymi słowami. Ich celem jest odkrycie „wizji, wartości, [i] celu” swoich klientów, jak również ich lęków i oporów.
„Intuicja – Społeczeństwo głównego nurtu na ogół nie ceni intuicji – czyli informacji pochodzących z emocji, przeczuć i innych niewerbalnych źródeł. Jednak coachowie muszą nauczyć się ufać swoim intuicjom dotyczącym prowadzenia klientów i działać zgodnie z nimi.
„Ciekawość” – Zarówno coachowie, jak i klienci muszą rozwijać ciekawość wewnętrznych potrzeb i niewypowiedzianych pragnień klientów. Podobnie jak naukowcy, których ciekawość prowadzi do odkryć w świecie przyrody, coachowie i klienci badają i eksperymentują, aby nauczyć się nowych rzeczy.
„Posuwać się naprzód i pogłębiać” – Rezultatem relacji coachingowej jest „działanie i uczenie się”. Coachowie często używają słowa „naprzód” jako czasownika; ich celem jest popchnięcie klientów do „naprzód w działaniu”.
„Zarządzanie sobą – Coachowie muszą się zdyscyplinować, aby „zejść z drogi” swoim klientom. Potrzeby i cele coacha nie są głównym celem relacji.
Zaufanie do relacji
Dogłębna, znacząca komunikacja jest istotnym elementem koaktywnej relacji coachingowej. Klienci mogą się zmienić tylko w środowisku, w którym czują się bezpiecznie, analizując swoje słabości. Coachowie muszą stworzyć pewne warunki, aby ich klienci czuli się komfortowo i nie byli onieśmieleni:

„Poufność – Klienci czują się zarówno podekscytowani, jak i przestraszeni podjęciem potencjalnie zmieniającej życie podróży. Powinni mieć możliwość swobodnego wyrażania siebie bez obaw, że ich coach podzieli się osobistymi informacjami.
„Zaufanie – Klienci potrzebują zapewnienia, że coach ma na uwadze wyłącznie ich najlepsze interesy. Z drugiej strony, coach oczekuje, że klienci będą dotrzymywać terminów i dawać z siebie 100%. W miarę rozwoju relacji z czasem zaufanie rośnie po obu stronach.
„Mówienie prawdy – Klienci muszą mieć możliwość dzielenia się swoimi najgłębszymi myślami i uczuciami bez obawy przed oceną. Coachowie muszą wiedzieć, że ich klienci nie poczują się urażeni szczerą informacją zwrotną. Relacja rozwija się poprzez szczere dawanie i branie.
„Otwartość i przestronność” – Klienci nigdy nie powinni czuć się onieśmieleni lub ograniczeni podczas coachingu. Coach nie powinien strofować go za to, że źle skręcił lub znalazł się w ślepym zaułku. Zamiast tego powinni traktować błędy jako okazje do rozwoju. Coachowie muszą iść z prądem, udzielać rad i wskazówek, ale zawsze podążać za klientem.
Różnorodność umów coachingowych
Coaching ma wiele form i kształtów. Niektórzy coachowie lubią pracować z klientami w ich siedzibach. Inni wolą spotkania poza miejscem pracy, jeden na jeden, w biurze coacha, w domu klienta lub w neutralnym miejscu. Niektórzy coachowie prowadzą sesje przez telefon lub Internet. Coachowie mogą pracować z klientami przez określony czas lub w sposób ciągły. Ważne jest, aby obie strony czuły się komfortowo, były zaangażowane i pewne swojej relacji.

„Pani zadanie jako coacha polega na tym, aby pracować z tym, co się pojawi, i nie mieszać do rozmowy swoich planów i ego”.
Gdy coachowie i klienci uzgodnią logistykę i spotkają się na pierwszych sesjach, coachowie zazwyczaj wyjaśniają swoje pochodzenie i z grubsza przedstawiają strukturę procesu coachingu. Ze swojej strony klienci muszą wyjaśnić, jakie zmiany i ulepszenia chcą wprowadzić. Problemy klientów mogą obejmować zarówno kwestie związane z karierą, jak i ogólny wzrost i rozwój osobisty. Większość klientów odkrywa, że zmiana w jednym obszarze wywołuje nieoczekiwane zmiany w innym. Czasami coaching współaktywny ujawnia głęboko zakorzenione przyczyny pozornie powierzchownych obaw.

Jak słuchać
Wybitni coachowie mają wiele pozytywnych cech, a na pierwszym miejscu znajduje się umiejętność uważnego słuchania. Dobrzy słuchacze koncentrują się na tym, co mówi druga osoba, podczas gdy słabi słuchacze skupiają się na realizacji własnych planów. Mentalnie formułują swoją odpowiedź, zamiast skupić się na słowach drugiej osoby. Kłótnie często wynikają z prostego braku komunikacji.

„Ciekawość buduje relacje, przesłuchanie buduje obronę”.
Podczas gdy klienci powinni swobodnie wyrażać swoje przeczucia i mówić o swoich problemach i obawach, trenerzy nie mają tego luksusu. Nie powinni być krytyczni, nie powinni spieszyć się z przedstawianiem opinii lub rozwiązań, ani też etykietować wkładu klientów jako „słusznego” lub „niesłusznego”. Coachowie muszą być wyrozumiali, empatyczni i współczujący, zwracając uwagę na sposób mówienia i mowę ciała swoich klientów, a także na ich słowa.

„Jako coach jest Pan wzorem odważnego zadawania pytań”.
Aby zapewnić nieosądzającą informację zwrotną, coachowie często przeformułowują myśli swoich klientów i przedstawiają je w innym świetle. Spojrzenie na sprawy z perspektywy innej osoby często daje klientom cenny wgląd. Chodzi o to, aby coachowie prowadzili poszczególnych klientów do wygodnego miejsca, które jest zgodne z ich wartościami i celami.

„Reframing jest jednym ze sposobów, aby pomóc klientom spojrzeć na sytuację z nowej perspektywy”.
Bardzo ważne jest docenianie postępów klientów i przekazywanie pozytywnych informacji zwrotnych. Klienci, którzy dokonali czegoś trudnego lub zmierzyli się z przerażającymi sytuacjami, zasługują na poklepanie po plecach. Miłe słowa trenerów potwierdzają postępy klientów i jeszcze bardziej wzmacniają ich determinację.

Podobnie jak psycholog podczas sesji terapeutycznej, coach współdziałający pozwala klientowi wykonać większość pracy, jednocześnie udzielając mu delikatnych wskazówek. Czasami jednak coach musi pomóc klientowi się skupić. Klienci, którzy rozumieją, że coach musi być czasami agresywny, nie będą się czuli urażeni przerwami. Wręcz przeciwnie, większość klientów oczekuje, że ich coach będzie proaktywny i będzie kierował rozmowę w produktywnym kierunku.

Potrzeba wiedzy
Dziennikarzy i coachów łączą dwie ważne cechy: Są ciekawi i okazują to. Klienci muszą być w stanie zaufać, że ich coach jest autentycznie zainteresowany nimi. Coachowie i dziennikarze wiedzą również, jak zadawać przemyślane, otwarte pytania. Unikają pytań, które prowadzą do odpowiedzi typu „tak lub nie”.

„Wartości to cechy życia przeżywanego w pełni od środka.
Coaching powinien zawsze posuwać klienta do przodu. Czasami jednak klienci trafiają na mur; postępy zwalniają lub zatrzymują się. Jeśli coach w wrażliwym momencie wyrazi frustrację i zniecierpliwienie, może to spowodować nieodwracalne szkody w relacji. Zamiast tego, coachowie muszą się opanować, patrząc do wewnątrz i określając źródła frustracji, bez wpływu na swoich klientów.

„Trenerzy mogą pozwolić sobie na emocje – smutek, ból, złość, stratę – i wręcz je wspierać.
Coachowie nie mogą pozwolić, aby ich życie osobiste przeszkadzało im w pracy, chociaż pozostawienie problemów za drzwiami może być trudne. Życie jest frustrujące. Samochody się psują, dzieci dostają złe oceny, składki ubezpieczeniowe rosną, a członkowie rodziny chorują. Ale zajęci lub zmartwieni trenerzy są nieuczciwi wobec swoich klientów. Trenerzy powinni wypracować sobie codzienną rutynę umysłową, która pozwoli im skupić się na klientach i oddzielić od siebie własne problemy. Jeżeli problemy są zbyt duże, aby je zignorować, coach może poprosić klienta o trochę czasu na uporządkowanie spraw. W końcu nie ma nic złego w przyznaniu się do tego, że jest się człowiekiem.

Poszukiwanie satysfakcji
Chociaż większość klientów zatrudnia coachów, aby uporać się z konkretnymi problemami, szukają oni również sensu w swoim życiu. Mogą szczerze wierzyć, że duży awans, wysoka podwyżka lub nowy samochód sprawią, że poczują się spełnieni. Ale ekscytacja związana z osiągnięciem celu w końcu mija i znów pojawia się poczucie niepełności. Trenerzy koaktywni proszą swoich klientów o zdefiniowanie spełnienia. Większość z nich odkrywa, że prawdziwe szczęście ma niewiele wspólnego z dobrami materialnymi lub łatwością. Wręcz przeciwnie, mogą zdać sobie sprawę, że ciężkie czasy były jednymi z najbardziej satysfakcjonujących, ze względu na to, co ostatecznie osiągnęli.

„Wytyczenie granicy między psychoterapią a coachingiem może być czasem mylące dla coachów”.
Dobrzy coachowie pomagają klientom określić ich wartości, ponieważ osoby, które tego nie zrobiły, nigdy nie osiągną spokoju ani prawdziwego poczucia satysfakcji. Ludzie nieszczęśliwi, znudzeni lub obojętni prawdopodobnie nie realizują swojego celu życiowego. Ich działania nie są zgodne z ich podstawowymi zasadami. Wartości są nieuchwytne i czasami trudne do zwerbalizowania. A jednak większość ludzi wie, kiedy prowadzi życie zgodne z ich wartościami.

Równoważenie
Pomaganie klientom w osiągnięciu równowagi życiowej nie oznacza, że trzeba przypisywać różnym doświadczeniom określone wagi. Równowaga polega raczej na zaakceptowaniu niewiadomych życiowych i spokojnym pokonywaniu wzlotów i upadków. Na każdą sytuację można spojrzeć z różnych perspektyw. Na przykład, dla dziecka perspektywa pójścia na mecz baseballowy jest ekscytująca, podczas gdy dla dorosłego może to oznaczać tylko problemy z parkowaniem, upał i drogie przekąski. Żadna z tych perspektyw nie jest prawidłowa, są one po prostu różne. Mogą Państwo jednak dokonać wyboru, z jakiej perspektywy będą Państwo postrzegać sytuację.

„Konsultanci i kierownicy zespołów coraz częściej sięgają po coaching jako sposób na podtrzymanie zmian.
Gdy klienci podejmą zobowiązanie do działania, mogą iść naprzód i pozbyć się starych przekonań i oczekiwań. W tym momencie coachowie organizują spotkania, na których oceniają postępy klienta, omawiają pozytywne i negatywne aspekty doświadczenia. Jeśli klienci zbaczają z drogi, trenerzy pomagają im utrzymać się na niej.

O Autorach

Laura Whitworth, Karen Kimsey-House i Henry Kimsey-House są współzałożycielami instytutu szkolącego coachów, natomiast Phillip Sandahl jest współzałożycielem organizacji zajmującej się oceną zespołów pracowniczych i coachingiem.

Rate this post